Hoezo we niet de goede keuze maken in ons werk en hoe je dit wel kan doen

We maken veel van onze keuzes namelijk op basis van de volgende 3 dingen:

1. Op basis van de (hoge) eisen die wij onszelf stellen
Wij als millennials zijn een échte prestatiegeneratie. We willen presteren. We willen laten zien aan onszelf (en de buitenwereld) dat wij kunnen slagen in de dingen die we doen. Dit hebben we met de paplepel meegekregen, omdat toen wij klein waren er bij de meeste van ons gestimuleerd is om hard te werken en te bereiken wat je wil bereiken. Alles kon namelijk. De wereld lag voor onze voeten en dus zou je wel gek zijn als je er niet het beste van zou maken en alles er uit zou halen. Dit betekende presteren op je werk, alle leuke feestjes meepakken, een te gekke vriendin zijn én geen enkele leuke activiteit kunnen missen. Immers willen wij als millennials niet alleen het beste uit ons werk halen, maar ook uit het leven daarbuiten. Dit zorgt ervoor dat we altijd on top of the game dienen te zijn en keihard dienen te knallen en te werken, willen we iets bereiken. Dit hebben we immers ook zo geleerd en doen we dus ook braaf. Het gevolg is echter dat we deze manier van leven meenemen in alles wat we doen. Bijna tot in extreme, waarbij het leven ‘’perfect’’ zou moeten zijn. We willen ervoor zorgen dat alles tip top in orde is en als dit niet het geval is worden we onrustig. Dan willen we zo snel mogelijk het probleem ‘’oplossen’’ om er weer voor te zorgen dat alles gaat zoals dat zou moeten gaan.

Het gevolg hiervan is dat we veel keuzes maken op basis van deze hoge eisen. De perfecte baan, de perfecte vriendinnen en leuke activiteiten, het perfecte lichaam (en dus veel sporten en gezond eten) en de perfecte relatie. Je hebt vast ook weleens gehoord van FOMO. The fear of missing out. Dit heeft ook te maken met de hoge eisen die wij onszelf stellen en dat ‘’erbij’’ dienen te horen en dat we anders losers zijn. Heel erg zwart-wit gezegd. En door al deze hoge eisen, door het erbij dienen te horen maken we beslissingen die niet perse gebaseerd zijn op wat we écht diep van binnen willen, maar puur omdat we aan onszelf willen bewijzen dat we aan al deze hoge eisen kunnen voldoen.

Je raadt het vast al: maar helaas is dit niet mogelijk. Op de eerste plek: je leven is niet perfect. Niemands leven is perfect en dat zal het ook nooit worden. Vaak vergelijken we namelijk onze ‘’achterkant’’ met iemands ‘’voorkant’’. Wij weten wat we denken, voelen en doen maar dat weten we niet van anderen. We zien alleen de dingen die zij bereiken. Probeer dus eens wat minder hoge eisen aan jezelf te stellen. F*ck dat presteren. F*ck het overal maar bij willen zijn. F*c kit als je bepaalde dingen niet goed kan. Dat is normaal!

Zo wilde ik bijvoorbeeld toen ik klaar was met de middelbare school helemaal geen studie kiezen. Ik was er nog niet klaar voor. Ik had geen idee wie ik was, waar ik van hield, wat ik belangrijk vond in het leven en laat staan wat ik mijn hele leven zou willen doen. Het leek mij dus een goed idee om een tussenjaar te doen. Wat te reizen, dingen ontdekken etc. Maar mijn ouders waren daar absoluut geen voorstander van en drongen erop aan dat ik zo snel mogelijk een studie zou gaan kiezen. Pfoe! Puur omdat ik mijn ouders niet wilde teleurstellen en om maar van hun geklaag en vele argumenten af te komen, heb ik destijds maar random een studie gekozen. Uiteindelijk afgemaakt (want als je er eenmaal aan begint, moet je het ook afmaken toch?! Volgens mijzelf en mijn ouders. Weer die eisen…) en vervolgens ongelukkig in mijn werk. Clue van het verhaal? Als ik niet bang was om mijn ouders teleur te stellen had ik een hele andere keuze gemaakt en was mijn leven waarschijnlijk heel anders gelopen. Hoogstwaarschijnlijk meer in lijn met wat ik wil en wat mij écht gelukkig maakt.

3. Op basis van wat ‘’de maatschappij’’ verwacht van ons
In de maatschappij hebben we ongeschreven regels. Denk bijvoorbeeld aan: als kind ga je naar de basisschool – middelbare school en erna ga je studeren. Veel van ons proberen in onze studie zo ‘’hoog’’ mogelijk te komen zoals het HBO of op de Universiteit. Hoezo? Tsja, dat wordt bestempeld als ‘’beter’’. Is het dat? Als je het mij vraagt niet. Het betreft andere vaardigheden. That’s all. Nog zo’n ongeschreven regel is dat je jouw studie behaald in het aantal jaren dat ervoor staat. Doe je HAVO dan hoor je het in 5 jaar te halen. VWO? 6 jaar. HBO? 4 jaar en ga zo maar door.

Een van de dingen waar ik later, toen ik afgestudeerd was stiekem spijt van had gehad. Ik was die echte diehard. Ik zette maar door én door. Werkte in de nacht om geld bij elkaar te sprokkelen en studeerde in alle vrije uurtjes die ik had. Ik moest en zou mijn opleiding halen in de tijd die ervoor stond. Niet langer. Want dan… Tsja, dan ben ik een mislukkeling. En niet alleen voor mezelf (hoge eisen naar mezelf), maar ook naar de buitenwereld. Want wat zouden anderen ervan zeggen? Hoe zou dat op mijn CV staan? Zij zouden dan ook zien dat ik ‘’faal’’ in de maatschappij. En dus zette ik door en door, ondanks dat dit niet altijd de beste keuze is geweest (zie ik achteraf). Want het gevolg hiervan is dat ik het échte genieten, het rusten, ontspannen en gewoon lekker mezelf zijn miste. Ik deed de dingen volgens het boekje, maar niet omdat ik er echt gelukkig van werd.

Nog zo’n ding is het werk zelf. Vanuit een stage rollen veel van ons in een job en blijven daar vervolgens hangen. Jarenlang tot je er niet meer happy van wordt. Hoezo niet? Omdat je niet eerder écht naar jezelf geluisterd hebt. Omdat je niet eerder écht geleerd hebt wie je bent, wat je belangrijk vindt en waar je wel gelukkig van wordt. En dus sluipt dat ongelukkige gevoel er langzamerhand in. Maar ja. Volgens ‘’de maatschappij’’ hoor je gelukkig te zijn in je werk. Dus als je dat niet bent, dan faal je. Iets waar we liever niet voor uit komen. We schamen ons ervoor. Wat bij wie deel je dat dan? Je collega’s en leidinggevende? Wellicht veranderen zij hun blik naar jou wel. Bij je ouders die je niet wil teleurstellen? En zo lopen veel van de millennials met dit knagende probleem, maar durven hier niet aan toe te geven omdat je ‘’een loser’’ bent volgens de maatschappij.

Laat mij je allereerst dit zeggen: je bent geen loser. Je bent geen faler! Dit zijn dingen die wij als millennials simpelweg meegekregen hebben en het is heel normaal dat je hierdoorheen gaat. Want je merkt dat de dingen die je geleerd zijn, niet overeenkomen met de persoon die jij daadwerkelijk van binnen bent. Je wil andere dingen en dat is je goed recht! Het is oké om anderen teleur te stellen, maar blijf niet met dit knagende probleem rondlopen en keer op keer jezelf teleurstellen. Het is zoveel fijner om te kiezen voor datgene wat jou wel gelukkig maakt.

Dus fuck die hoge eisen naar jezelf. Fuck die eisen die je omgeving en ouders je stellen en fuck de norm in de maatschappij. Kies voor hetgeen jou gelukkig maakt. En vind je dat lastig? Heb je geen idee waar je kan beginnen met ontdekken waar jij wel happy van wordt als het gaat om je job? Dan nodig ik je van harte uit om de starten met mijn minitraining. 

HIERNA TE LEZEN ARTIKELEN EN TIPS: