Evelijn maakte de switch naar haar droombaan

Vreemde eend
Toen ze aankwam op de opleiding merkte Evelijn al snel dat de mensen in de klas niet haar types waren. Ze was echt een vreemde eend op de opleiding, maar Evelijn liet zich niet van haar stuk brengen. Het was een pittige studie voor haar, ook omdat het haar eigenlijk niet lag. De economische vakken zoals viscaal recht, vastgoedrekenen etc waren niet haar ding en ze heeft echt veel moeite moeten doen om haar propedeuse te halen.

Nu moet ik het gewoon afmaken!
Op dat moment kwam Evelijn voor de keuze te staan: stoppen of doorzetten? Ik heb hier nu al zoveel moeite voor gedaan, nu moet ik het gewoon afmaken’’, was haar gedachte. Achteraf gezien geeft Evelijn aan dat ze de signalen toen al negeerde eigenlijk daar al had moeten stoppen, maar op dat moment ging ze gewoon super fanatiek door. ‘’Ik zie erna wel wat ik ermee ga doen!’’  Ze had het idee dat als ze zou stoppen, dat ze het hele jaar weggegooid zou hebben. Ook wist ze niet wat ze dan wel moest doen en ze durfde dus de keuze niet te maken. Het maakte haar onzeker en het was eng. Nu erop terugkijkend zegt Evelijn ‘’Nu heb ik 5 jaar weggegooid in plaats van 1 jaar, dus had ik het toen toch maar gedaan!’’

Alles was leuk
Toen ze in het 3e jaar van haar studie kwam, veranderde alles. Dat dat moment moest ze een minor kiezen. ‘’Ik zag financieel recht, fiscale blablabla. Super saai, niet mijn ding!’’ En Evelijn heeft toen besloten om iets heel anders te doen, namelijk toegepaste psychologie. Dit is ook het moment geweest dat Evelijn en ik elkaar ontmoette! 😊 En tijdens de minor kwam ze erachter dat dit veel beter bij haar past en dat ze dit veel leuker vond. ‘’Alles was leuk! De vakken, de mensen, gewoon alles! Het was een hele andere ervaring.’’

Met pijn en moeite een opleiding afmaken
Bij Evelijn in haar familie speelde dingen op het vlak van verslaving en daardoor kwam ze in contact met een casemanager van Altrecht die daar werkte. Evelijn heeft haar geïnterviewd voor een onderzoek over drugspsychoses van de minor. Hetgeen wat deze casemanager deed was precies wat Evelijn wilde doen dat dat moment! En ze heeft haar gevraagd naar haar opleiding, namelijk maatschappelijk werk en dienstverlening. Evelijn dacht: ‘’dan moet ik nog 4 jaar gaan studeren en ook nog een specialisatie doen. Dat ga ik niet doen! Ik ga hierna niet nog een keer 4 jaar studeren.’’ En op dat moment heeft Evelijn haar verlangen dus genegeerd en met pijn en moeite haar opleiding afgemaakt.

Waar ben ik mee bezig?
Haar eindstage had ze gedaan bij een leuke, kleine organisatie dat heel erg maatschappelijk betrokken was. Het was een mooie combinatie van vastgoed, maar ook de maatschappelijke betrokkenheid die Evelijn in haar werk zocht. Ze vond haar stage leuk en bleef plakken om vervolgens daar 4 jaar te werken. In die 4 jaar is het bedrijf zich gaan ontwikkelen en is de maatschappelijke factor kleiner geworden. Geld ging steeds meer een rol spelen en voor Evelijn werd het steeds minder leuk. Elke keer in vergaderingen met maatschappelijke organisaties bijvoorbeeld voor zwerfjongeren of AZC’s merkte Evelijn dat ze eigenlijk aan de ander kant van de tafel wilde zitten. En elke keer kwam dat bij haar terug ‘’Kan ik niet bij hen gaan werken?’’. Op werk liep het niet lekker meer ook door de hoge werkdruk en de chaos. En helaas belandde Evelijn in een kleine burn-out. Ze is volledig in elkaar gestort, heeft 4 weken thuisgezeten en is vervolgens weer gaan werken. Het minimale is eigenlijk 6 weken, maar Evelijn ging gewoon door. En dit was tevens ook meteen de wake-up call. ‘’Waar ben ik mee bezig?!’’

Evelijn stelde zichzelf de vraag: ‘’Wat wil ik met mijn leven?’’
Ze wist dat ze de rest van haar leven geen werk wilde doen dat ze eigenlijk niet echt leuk vond. Ze werd er zo ongelukkig van! Maar, nu erop terugkijkend zegt Evelijn dat ze die breakdown echt even nodig had om te bedenken ‘’ik wil dit niet!’’. Als het nog een beetje oke gegaan was, dan had ze waarschijnlijk die keus niet gemaakt en was ze de rest van haar leven doorgegaan met oké werk. En achteraf gezien is dit helemaal niet oke. Dus hoe dubbel het ook klinkt, Evelijn is blij dat ze die burn-out gehad heeft omdat hierdoor duidelijk werd wat ze niet wilde. Het werd haar duidelijk dat je iets moet kiezen waar je gelukkig van wordt. En het maakt niet uit hoeveel je verdient, hoe hoog je functie is, zolang je maar iets doet waar je blij van wordt! Dat geeft je zoveel meer!

Bullshit
Op dat moment was ze halverwege de 25 en had het idee dat ze al te oud was, maar nu ziet ze in dat dat bullshit! En ze had ook het idee dat het nu wel ging lukken, omdat ze toch niet veel te verliezen had. Welke stap ik ook neem, ik kan altijd stoppen. Het papiertje van mijn vorige opleiding is er. De baan is er. De ‘’veiligheid’’ is er en zo was de stap makkelijker om te zetten. Ze ging onderzoeken: welke studies zijn er?

Omscholen
En dus… In die 4 weken heeft ze de knoop doorgehakt om zichzelf te gaan omscholen. Ze besloot een thuisstudie te gaan doen, zodat ze kon blijven werken maar dat ze wel al bezig was met haar way out. ‘’Ik had bedacht dat als ik bezig was met die studie, dat ik dan al kon gaan solliciteren. Desnoods begin ik onderaan!’’ vertelt ze. Ze wist nog niet exact welke richting, maar wel dat wilde werken met bijvoorbeeld kwetsbare jongeren, dak/thuislozen, in de psychiatrie, de richting van drugs, als ambulant werk of casemanager. Alles was leuk op dat moment, dacht Evelijn. De concrete richting was niet duidelijk, als het maar richting psychische zorg van mensen was.

Spijt achteraf
Dit was Evelijn haar wens en ze besloot een opleiding bij de NTI te volgen: maatschappelijk werk en dienstverlening. Dit was exact was de mevrouw bij Altrecht had gedaan en dit kon Evelijn perfect naast haar baan doen. Zo ging ze 4 dagen werken en 1 dag studeren. Ze koos voor een HBO opleiding van 4 jaar, terwijl ze ook kon kiezen voor een MBO opleiding van 2 jaar. ‘’Als ik niet boor HBO had gekozen, had ik niet de voldoening eruit kunnen halen. Ik weet zeker dat ik dan achteraf spijt zou krijgen omdat ik weet dat ik meer kan. Dan was het geen uitdaging meer geweest.’’ Dus zo koos Evelijn toch voor een opleiding van 4 jaar omdat haar dit op lange termijn meer zou geven. En zoals ze zelf zegt: ‘Dit ging soepel. Toen ik 1 jaar ermee bezig was ging ik fanatiek solliciteren.’’

Niet uit het veld slaan
Een vriendin van Evelijn werkte al in de GGZ en had haar getipt bij een open dag van een TBS inrichting. Evelijn ging erheen en vroeg vanuit daar of ze een dagje mee mocht lopen. Dit heeft ze gedaan en bij het solliciteren kon ze dit ook mooi gebruiken. Omdat ze al meegelopen had, wist ze zeker dat dit iets voor haar was! En uiteindelijk werd ze bij 2 plekken uitgenodigd voor een gesprek en bij 1 ervan aangenomen met de functie cliënt ondersteuner. Dit is eigenlijk onder haar niveau (het is een MBO 3 functie, terwijl ze HBO gedaan heeft). Alleen dit liet Evelijn niet uit het veld slaan.

Werkervaring opdoen
‘’Het gaat om werkervaring opdoen en weet je… Ik verdien nog evenveel als voorheen want ik werd goed ingeschaald. Qua geld maakt het dus helemaal niet uit. En weet je… Ik ga nu al 2 jaar lang echt met plezier naar mijn werk en ik mis mijn werk als ik vrij ben geweest. En dat is het best wat je kunt hebben! Ik weet niet hoeveel procent van je leven werkt, maar het is veel en dan kun je het maar beter leuk vinden!’’ Dus ik ben nu mijn studie aan het afronden en dan ben ik groepsbegeleider. En dit is wel een functie naar mijn niveau!’

Ik hoop dat Evelijn je heeft mogen inspireren met haar levensverhaal, de lessen die zij heeft geleerd en dat ze jou kan aansporen om ook in actie te komen. Blijf niet wachten en de signaleren negeren, maar vertrouw op je onderbuikgevoel en ga ervoor! En als je dit nog lastig vindt, bied ik jou een doorbreeksessie aan, zodat ook jij antwoorden vindt!

HIERNA TE LEZEN ARTIKELEN EN TIPS: